گردشگری کشاورزی به عنوان بخشی از گردشگری روستایی و زیرمجموعه از گردشگری جایگزین است. با توجه به شرایط فعلی حاکم بر مناطق روستایی و کاهش منابع درآمد، مهاجرت روستاییان و ترک فضاهای کشاورزی پدیده ای مرسوم در فضای پیرامونی کشورهای جهان سوم است. در این مناطق روستاییان به ناچار زمینهای کشاوزی خود را رها و یا آن را با قیمت ناچیزی به بفروش میرسانند. واردات بی رویه و عدم وجود مدیریت در تنظیم بازار کالا و محصولات روستایی برای ساماندهی نیاز شهروندان، انگیزهای برای تولید و زیستن در محیط روستا، برای روستاییان باقی نمیگذارد. در نتیجه آنها به هوای شغل، درآمد، رفاه، آسایش و آرامش بهتر، روانه شهرها میشوند. ترک فضاهای روستایی و فروش اراضی زراعی و مسکونی و عدم بهکارگیری آنها در تولید، تراکمی از سکونتگاه های بدون سکونت دائم را شکل داده است. فضاهایی که به خانههای تعطیلات یا تابستانه تبدیل شده و تنها در بخشی از سال تعداد محدودی از افراد را در خود میپذیرند، که در واقع پدیده گردشگری خانههای دوم را شکل دادهاند. این چالشی است پیش روی آینده روستاها که راه حل ایده آل آن تنوع بخشی به اقتصاد روستا و هدایت کارکرد مزارع به سمت فعالیتهای دیگری است که مانع از خروج و مهاجرت روستانشینان میشود. برای این کار بهتر است فعالیتهای کشاورزی را با گردشگری ترکیب کرد. چراکه مناطق روستایی بهشدت مورد توجه گردشگران است. این امر در قالب گردشگری کشاورزی یا آگرو توریسم میتواند راه حل مناسبی برای تنوع بخشی و ایجاد منابع درآمدی مازاد برای روستاییان کشاورز باشد.
